از ایستگاه متروی شهر فرانکفورت در می آيم و وسط هیاهوی عربده کشی های خاص جام جهانی گیر می گنم. عده ای جمع شده اند و معرکه گرفته اند و می زنند ومی رقصند. به دوستم می گویم «اآهنگشان که ایرانی است» کنار بساط پر سر و صدای ترقص و شادمانی میایستم و یک سری دختر و پسر حوان ایرانی را می بینم پرچم ایران -شیر و خورشید دارش را هم- به دورشان پیچیده اند و فریادهای شادمانی سر می کشند و می رقصند. طرفداران تیمهای دیگر هم دورشان ایستاده اند و همراهی می کنند.

کلی می خندم. در وسط شهر فرانکفورت اولین چیزی که دیده ام این گروه ایرانی است. بد هم نیست.