که گم شده ای را در آن یافته باشی
هیچکس اینجا گم نمی شود
آدمها به همان خونسردی که آمده اند
چمدانشان را می بندند
و ناپدید می شوند
یکی در مه
یکی در غبار
یکی در باران
یکی در باد
و بی رحم ترینشان در برف
آنچه بر جا می ماند
رد پایی است
و خاطره ای که هر از گاه
پس می زند مثل نسیم سحر
پرده های اتاقت را
عباس صفاری
3 comments:
مرسی
عالی بود
انتخاب های تو فوق العاده هستند و بارها میخونمشون .ممنونم که هستی و می خونی و خونده هات رو برای ما هم مینویسی.شاد باشی نازنینم
Afarin be shAerAn :)
Post a Comment