من سالهاست که یک پاسیفیست هستم و عمیقا معتقدم به اینکه خشونت درمان هیچ چیز نیست ... مبارزه ی مسلحانه و مقاومت مسلحانه و جنگ توده ها و الخ همه به نظرم یک مشت شعارند و اینجا و انجا هم که از شعار در می گذرند در متن جریانات امروز جهان می افتند توی کتگوری خشونت امیزترین حرکات مسلحانه که دیگر حتی نمیشود از انچه که می خواهند با ان مقابله کنند تشخیصشان داد

اما وقتی یک جمله مثل این از مالکوم ایکس می خوانم نصف روز حالی بحالی می شوم ... خصوصا با اتفاقات این سالهای اخیر

“You let the man maneuver you into thinking that it’s wrong to fight him when he’s fighting you. He’s fighting you in the morning, fighting you in the noon, fighting you at night and fighting you all in between, and you still think it’s wrong to fight him back. Why?”

  Malcolm X

گفتم که. من پاسیفیستم. حتی اگر برای بسیاری از ادمهای که برایم خیلی عزیزند pacifist بودن (بله جانم به اشتباه!!) معنی passive بودن می دهد ..
اینروزها خشونت نطلبیدن و هواداری از صلح و جلوگیری از Organized Violence توسط دولتها سخت ترین کارهاست.