ما
از اين كلمه ي "نسل" زياد استفاده مي كنيم ... بيهوده است ... من هرگز با
بچه هاي همدوره ام همراه و يا همفكر نبودم ... و با بچه هاي دهه ي ٣٠ يا
دهه ي ٥٠ هم
انقلاب و جنگ و خفقان سياه دهه ي ٦٠ و مهاجرت و عشق ... همه براي من تبديل شدند به تجربه هاي عميق شخصي ..
نه به نسلي متعلقم و نه به شهري و نه به گروهي ... تنها تعلقم به دلتنگي
است براي انچه گذشته است. براي كوچه هاي باريك كودكي ... خيابانهاي شلوغ
تهران ... و تو.
من مي گذرم ... تو نه.
گذشته اي در كار نيست.... نمي گذرد ... نگذشته است ... همينجاست ... همينجايي.
No comments:
Post a Comment