ايران
جايي است كه همه عاشقند ... از جلاد اوينش تا سپور طفلكي شهرداري اش كه
سياستهاي خصوصي سازي شهرداري سپردتش دست بخش خصوصي و نفس نمي تونه بكشه ...
دكترهاي مغزش عاشق منشي هاشانند ... دكتراي اعصاب عاشق مريضهاشون ...
استادهاي دانشگاه عاشق دانشجوهاشان .... پسر همسايه اينوري عاشق پسر همسايه
اونوري ... وبلاگ عشقي نويسش عاشق وبلاگ هنري نويس ... خواننده هاش عاشق
همه دختر خوشگلان ... دختر خوشگلاش عاشق شوهر دختر خوشگلان
و همه زن و شوهر دارن ... همه خاله بازي و عمه بازي دارن ... همه فرم
پركردن برن كانادا يا استراليا (حتي وزراي رييس جمهورش وقتي سابق مي شه)
... اگرم نه فك مي كنن شايد بايد مي كردن ... ايران جاييه كه همه عاشقن اما
كسي عاشقانه زندگي نمي كنه ... يني نمي تونه بكنه ... يا محروميت هست يا
محدوديت يا عقلانيت ... يا "خُب نمي شه" (با شانه بالا انداختني مايوس) ...
يا "همون بهتر كه نشد"(با چيني بر دماغ) ... صرف نمي كنه يا سر كسي درد
نمي كنه ..دستمال مي بندن سرشون همه ... در تقديس درد
"گفته بودم درد چقدر بهت مياد؟ واي ي ي ... ماه مي شي."
.
.
روي سيم اخر زندگي مي كنم سالهاست.
.
.
No comments:
Post a Comment