حرف زدن با معشوق گذشته هرگز نمي تواند تو را به همان فضاي مشترك گذشته بازگرداند ... اما مي تواند تو را به دهليزهاي تودرتوي اسراراميزي ببرد كه اينجا و انجايش اشكالي از گذشته تكرار مي شوند ... و گاه به گاه در تيره و تاريكي هاي پاگردهايش كه حالا اسوده خاطر و كنجكاو درشان مي چرخي پنجره اي به ان فضاي درگذشته باز و بلافاصله بسته مي شوند ... و تو حالا از وحشت مداوم اين بر خود نمي لرزي كه اين همه مي تواند زير پايت دهان باز كند و تو را انچنان به تمامي در خود فرو ببرد كه در گذشته مي توانست.

تو گام به گام از جاده اي محقق امروز باز مي گردي به گذشته ي ناممكن ... و ممكن و نامحقق با هم يكي مي شوند .... و مي شوند همين كه هست.

يكجايي ... سر پيچي ... تلخكامي رفته است و انچه هست به گفتن نمي ايد.