اوين
ميراثی كه از ساواك براي
لاجوردی و شريعتمداری باقی ماند
نشريه "نگاه نو" در آخرين شماره خود گزارشی خواندنی (همراه با عكس) از زنده ياد بيژن جزنی منتشر كرده است. شخصيتی كه همراه با بنيانگذاران سازمان مجاهدين خلق و همزمان با آنها در زندان های شاهنشاهی يا بقتل رسيدند، يا زير شكنجه كشته شدند و يا تيرباران شدند. آن خلاء عظيمی كه نظام بر آمده از كودتای 28 مرداد برای تاثير گذاری روی جنبش انقلابی مردم ايران از خود بر جای گذاشت، بعدها در بيراهه رفتن های ماجراجويانه بسياری از سازمان ها و گروه های چپ ( درجريان انقلاب 57) همانقدر خود را نشان داد كه خالی شدن ميدان برای روحانيون و مساجد و شبكه های بازار برای بدست گرفتن سرنوشت انقلاب 57 و رساندن آن به باتلاق كنونی. او در ابتدا متعلق به جنبش دانشجوئی دهه 30 و 40 بود، اما بعدها به متفكری برای جنبش عمومی كشور ما تبديل شد. آنچه كه او پشت سر گذاشت، در نوع خود می تواند در فصولی برای جنبش دانشجوئی كشور ما در لحظات كنونی مفيد واقع شود.
جزنی نامی است ماندگار در جنبش چپ ايران، كه فراز و فرودهای دو دهه 30 و 40 ايران را پشت سر گذاشته و تجربه زندان های شاه را نيز در سابقه مبارزاتی خود ضبط و ثبت كرده بود. جنبش ملی و احزاب ملی را می شناخت، به قرار كرفتن در دل اتحاد ها باور عميق يافته بود و... در گزارشی كه نگاه نو منتشر كرده، برای نخستين بار به بخش های مربوط به فعاليت جزنی در جبهه ملی با جزئيات پرداخته شده و از كسانی نام برده می شود كه در سالهای دهه 40 نامی در جنبش نداشتند اما بعدها حوادث مهمی به نام آنها ثبت شد: شاپور بختيار، ابوالحسن بنی صدر و...
