خسرو گلسرخي و كرامت الله دانشيان
بر سينه ات نشست
زخم عميق كاري دشمن
اما
اي سرو ايستاده نيافتادي
اين رسم توست كه ايستاده بميري
در تو ترانه هاي خنجر و خون
در تو پرنده گان مهاجر
در تو سرود فتح
اين گونه چشمهاي تو روشن هرگز نبوده است
با خون تو ميدان توپخانه
در خشم خلق بيدار مي شود
مردم ز آنسوي توپخانه بدين سو سرازير مي كنند
نان و گرسنگي به تساوي تقسيم مي شود
اي سرو ايستاده
اين مرگ توست كه مي سازد
دشمن ديوار مي كشد
اين عابران خوب و ستم بر
نام تو را اين عابران ژنده نمي دانند
و اين دريغ هست
اما
روزي كه خلق بداند
هر قطره خون تو محراب مي شود
اين خلق نام بزرگ تو را
در هر سرود ميهني اش آواز مي دهد
نام تو پرچـــــــــــــــم ايران
خزر به نام تو زنده ست
No comments:
Post a Comment