عجيب است نه؟ خورشيد با قرص گرد كاملش روبرويم انگار به ديوار سفيد رنگي چسبيده و بادِ نزديك دانه هاي برف را كه آسمان را به شكل مه آلودي خاكستري كرده اند به تندي با خودش مي برد. حركت اريب و متراكم دانه هاي برف و اين خاكستري مه آلود برفي كه زرد كدر خورشيدي از پشتش تلاش مي كند تا خودش را به پنجره ي متعجب اتاق برساند، حتي خوشگل هم نيست. عجيب ... شايد.