من حقيقتا استاد خرابكاري هستم ... در واقع به قول دوستانم در ايران: ”سه كاري!“ ... يادم هست روزي با رفقاي همدانشگاهي علم و صنعتي ام جايي در راه سر پوشيده ي بين آزمايشگاه و سلف پسران مي رفتيم و دوستم كه آن ترم واحد مكانيك خاك را گرفته بود، از استاد جوان و تازه استخدام شده ي آن درس مي گفت به نام دكتر متين .... و ما سربه سرش مي گذاشتيم و مي خنديديم كه يكباره سر و كله ي همان استاد جوان ومحجوب و بينوا از جايي پيدا شد. دوستم هشدار داد: ”هيس ! همين است“... همه ساكت شديم و مرد بينوا با آن شرم و حياي متعارف ايراني ( كه البته مي شنوم كه امروزه از آن اثري نيست!) از كنار جمع دخترانه ي ما رد مي شد كه من با لحن فرديني خودم گفتم: ”خيلي هم متينهِ ها!!“ و همه ي ما مثل توپ از خنده تركيديم و مردك سرخ شد ... گفتن ندارد كه دوستم مي خواست كله ي مرا بكند!... و بديهي است كه من واحد خاكم را ترم بعد با استاد ديگري گرفتم.

ديروز در مراسم ختم دوستم نشسته بوديم، در سالن كوچكي در يك مركز فرهنگي-ورزشي محلي كه به آن Community Center مي گويند. مي شود تصور كرد كه مراسم ختم يك دختر جوان مجرد ( ناكام!!) خيلي مراسم شادي نمي تواند باشد ... اما تعداد زيادي دختر و پسر بچه ي ترگل و ورگل از اينطرف به انطرف مي دويدند و من نمي توانستم حواسم را متمركز كنم و هي سعي مي كردم بوسه اي از يكي شان بگيرم و موفق نمي شدم. تا اينكه همه شان با هم به آشپزخانه دويدند و منهم دنبالشان به انجا رفتم. ديدم كه با سر و صداي زياد از دختر جوان و خوش بر و رو و خوشپوش و مهرباني ( مجموعه اي از همه ي صفات دل انگيز!) از اقوام دوستم كه پذيرايي مراسم ختم را به عهده داشت آدامس مي خواهند. خواهش كردم كه بگذارد من آدامس بياورم و با خباثت به بچه ها گفتم: ” بوس مي گيرم و آدامس مي دهم!“ حقه ام گرفت. بچه ها يكي يكي آمدند و آدامسشان را گرفتند و بوسه اي دادند. و من با بدجنسي همه را موقع بوسه گرفتن بغل كردم و چلاندم. خلاصه ... آدامس را كه خواستم در كيفم بگذارم فكر كردم كه بايد تعارفي هم به خودش بكنم ...

به دخترك جوان گفتم: ”شما آدامس نمي خواهيد؟“
با مهر و لوندي خاص خودش گفت: ”نه.“
گفتم: ”مطمئن؟“
اشاره اي دلبرانه كرد كه يعني بله!
تا بجنبم فردين درون كه به هيچ صراطي مستقيم نيست، باز كنترل خودش را از دست داد و ...
گفتم: ”ماچ نمي گيرم ها !!“
... كه يكباره كلام در دهانم خشكيد. قابل گفتن نيست كه دخترك چه حالي شد و من هم!! ...

مي دانم كه سرت را تكان مي دهي كه: ” تو هيچوقت درست نمي شوي“!! ...” نه ! نمي شوم. نه در اين زندگي.“