امروز تولد ادریس یحیی است. خودش با یک جور حس سانتیمانتالیستیِ ضد سانتیمانتالیستی از اشاره های مربوط به آن می گذرد اما جان به جانش بکنی این ادریس ما رمانتیک است و سانتیمانتالیست است و دون ژوان است و بدبینی های صادق هدایتی اش با ساده لوحی گری های جلال آل احمدی اش با اراﺫل بازی های فریدون فرخزادی اش با فخر گفتاری شاملویی اش با شیرین زبانی های پسر پسر قند عسل -بالش سرانه اش و با زنانه بازی های روح نیمه Gay-اش قاطی پاتی شده اند و این ها همه یکجور ملغمه ی بامزه ای را درست کرده اند که گاهی به نظر آدم خیلی جالب و خوشمزه می آید و گاهی آدم پاک از خودش نا امید می شود: «این دیگه کیه باهاش حرف می زنی؟!»

به هر حال ما برایت نامه ای می فرستیم و تولدت را تبریک می گوییم ... باشد که یک ده سالی دیگر زندگی کنی ... گمانم برایت کافی باشد. اینجا هم از تولدت نوشتم که حرصت بدهم ... *هاها!

******

*پانویس: کاراکتر مورد علاقه ی من در کارتون "سیمپسون" پسر بچه ی شروری است به اسم "نلسون". این تخم جن همییشه مشغول اذیت کردن دیگران است و هر وقت اتفاق بدی برای کسی می افتد با لحنی بسیار شریرانه و دلپذیرمی گوید: "ها ها". حالا این "ها ها" از ان "ها ها"ها بود.