یادداشت دوم: در حال خوردن نهارم -یک سوپ من در آوردی سرد در ظرف پلاستیکی - حوصله ندارم به آشپزخانه ی شرکت بروم و انرا در کاسه ای بریزم و گرم کنم- اخبار و تحلیل ها و گزارش ها را می خوانم ... به این پاراگراف می رسم:
We will not lose this war," said Lavie. "We did not start it, but it's our duty to protect the Jewish nation and see to it that the residents of Metula and Haifa can live in peace. If we don't do it, no one will. We waited 2,000 years for our own state, and we won't fold because a group of terrorists think that they can scare us."
"Someone who cannot protect his freedom does not deserve it," he continued. "When missiles and rockets land on all the northern cities and reach Haifa, and when two of our soldiers have been kidnapped and ten have been killed and dozens have been wounded - this is no time to talk, it's time to fight. From the moment we cross the border, you must be super alert, super sharp. We are threatened from every side. Each of you is responsible for his comrades."
گمانم به طور مکانیکی و خیلی عصبی و تند در حال خواندن این مطلب نصف سوپ را بالا انداخته ام و تنها احساسم یک معده درد وحشتناک است.
می بینی این سرباز اسرائیلی چه می گوید: «کسی که نمی تواند از آزادی اش محافظت کند، لیاقت آزادی ندارد.» و «ما ۲۰۰۰ سال برای به دست آوردن سرزمین خودمان تلاش کرده ایم، و در مقابل یک عده تروریست که فکر می کنند می توانند ما را بترسانند تلسیم نمی شویم.»
کل مطلب را می خوانم و حس می کنم که یک جور خشونت و حق به جانبی وحشتناکی در جملات این سرباز وجود دارد که به شدت ترسناک است.
یادداشت سوم: اینهم یک نمونه برای نامه ای که آنها که در غرب زندگی می کنند می توانند به سران کشوران بنویسند. در نامه در نامه در خواست می شود که سازمان ملل وارد عمل شده و اسرائیل را تحت تجریم اقتصادی قرار دهد و همچنین اسٰرائیل را موظف نماید تا غرامت جنگی برای تمام خسارات وارده به لبنان از دوازدهم ژوئیه ی را پرداخت نماید.
یادداشت چهارم: چندین هفته از دستگیری یک استاد داشگاه سابق کانادایی به جرم حاسوسی برای حزب الله در اسرائیل می گذرد. Ghazi Falah که برای عیادت یکی از اقوام خود به اسرائیل رفته بود به جرم جاسوسی دستگیر و زندانی شده است ... شرح مطلب ...
No comments:
Post a Comment