Thursday, August 5, 2010


سن فرانسیسکو ... سن خوزه ... رینو ... لیک تاهو ... ویستلر ...
دیروز ویکتوریا
امروز ناناییمو .
فردا ونکوور .

تاهو شاید زیباترین جایی باشد که دیده ام ... مجموعه ی اب و کوههای بلند با قله های سفید ... یکروزی را در دریاچه ای محلی به نام برگ افتاده شنا کردم ... وطعم شیرین اب هنوز با من است.

ویستلر به همه ی امت کوهنورد ... اسکی باز... دوچرخه سوار ... و تله کابین دوست و عاشق آسمان های زیبا شدیدا و عمیقا رکامند می شود

سن دیگو باز هم نطلبید.

یاشار یوسف ایز هوینگ د تایم آف هیز لایف. هیز استیل وری شورت لایف.
تله کابین قله به قله ی ویستلر "PEAK TO PEAK" ... و تله سیژ تا بالاترین قله را سوار شده است ...فردا هم پریدن با هواپیمای چند نفره ی آبی را تجربه می کند ... جزغلک من ... از آنها که هر چند وقت یکبار یکی شان سقوط می کند ... اما گمانم در هر حالتی به سوار شدنش بیارزد ... کمی آدرنالین لازمم اینروزها.

در مسیر آخرین ایستگاه تله کابین تا قله ...روی تله سیژ و در امان میله ی فلزی نااستوار ... نگران اینکه یاشار یوسف شروع کند به شرارت ....ترس را تجربه کردم. از نوع ترس های مادرانه!
در بغلم سخت فشارش می دادم ... و ترس بر هیجان غلبه داشت..

P.S. Picture is from pick to pick Gondola in whistler and is not mine

3 comments:

سوگند said...

خدایی جیگری لیلا. این جزغلک هم می داند پسر توست

دارا said...

اوه اوه
دیروز ویکتوریا
امروز ناناییمو .
فردا ونکوور .

پسرک رو حسابی بد هوا کردین رفت
حالا وقتی آوردینش تهران ما چه جوری اینهمه هیجان واسش تولید کنیم تا حظ کنه؟
قبل از رفتنتون خبرمون نکردین که
وگرنه کلی دستورالعمل و نسخه مراقبت از لیلی و یوسف واستون میپیچیدیم
حالا اقلا در بازگشت خبرمون کنین خیالمون راحت شه
این طیاره های آبی از شرکت کاسپین که نیستن؟
خدا کنه نباشن

Leilaye Leili said...

سوگند جان

همه ی نگرانی ادم این می شود که همه ی تجربیات خودش را به این پسرک ندهد ...
بگذاردش که تازه بماند و جوانی کند ...

با مهر
لیلای لیلی