همانطور بود که فکر می کردم ... نه. بهتر.
بهترین لحظات عمرم را داشتم ... در کنسرت دیوار راجر واترز.
آنجا ایستاده بود در فاصله ی چند قدمی.
پر از عشق و شور و پر از هیجان و حادثه.
دوستش داشتم. مثل بیست سالگی ام.

***

من درست در کنار سکوی نمایش ایستاده ام.
راجر واترز از پله ها پایین می اید تا به پشت صحنه برود.
به خاطر می آورم که دانش آموزان گروه کرش همه دستبند سبز به دست داشتند.
نگاه می کنم. خودش چیزی به دست ندارد به جز یک ساعت مچی.
دستبند سبزم را در می آورم و به طرفش پرت می کنم.
هیجان زده ام و آنرا با چنان شدتی پرتاب می کنم که اگر به او می خورد دردسر می شد!!
نمی بیند. دستبند می افتد توی یکی از بلوکهای دیوار.

***

Crazy ... over the rainbow I am crazy
Bars in The window
There must have been a door in the wall
when I came in
Crazy ... toy in the attick he is crazy

***



***

بعد از کنسرت زنگ می زنم خانه. می گویم:‌می شود من بر نگردم؟
می شود همینجا که هستم ... همینطور که هستم بمانم؟