who? ...
when? ...
where? ...

me?
with whom? to whom? for whom?

I cant believe it.
It sounds so stupid now.
Now.

Now that I am here.

نه
سراب نبود
كه هرچه فاصله‌ها را طي مي‌كردم
دورتر رود
به چشمم چشمه‌اي بود
كه چون مي‌رسيدم
دست از من مي‌شست


شهاب مقربیــــــن

.
پدر!
من یوسفم
تو از برابر چاهم گذشتی
و صدای هواپیما نگذاشت که صدایم را بشنوی.

برادران تنی
پیرهنم را در موزه حراج کرده‌اند
و برای فروش کتاب‌هائی
درباره‌ی من
به سفر می‌روند.


شمس لنگرودی
از كتاب "صبح آفتابي تان به خير گرگ برفي"

{موقعیت} شنبه عصر به وقت تورنتو ... چند ساعتی مانده به سال تحویل ... مبتلا به آنفولانزای سخت
{نورپردازی} پرده ها کشیده ... اتاق نیمه تاریک
{جزییات} روی مبل دراز کشیده ام ... سه تا گربه دو رو بر پلاس هستند

باز عید رسید ... باز من هفت سین را چیدم ... پسرک پیش باباجانش است ... و داریوش دارد راجع به کوچه ی بن بستی می خواند که به هیچ جا پیوسته نیست و لابد همین است که من نمی توانم راه بازگشت به آن را پیدا کنم.
ایرانیان نیو ییر ساکز! آلویز!

.
هفت سین امسال
را تو برمی چینی.
با دستهایت سرد و سیاه

سپاه ... سرکوب ...
سلول انفرادی ...سرها بر دارها ...
سیاه جامه بر تن ها ... سکوت ...
...ستم.

ما اما هفت سین خودمان را می چینیم. سبز

Is it strange that " I never feel like a woman!" ???
As, I do not feel my sxuality as any issue in the life I manage!!
It never has.

I feel like me, Like Leila!! and it does not matter what is in my panties!
It is not even being a human ... no name there is ... it is just being.
I feel it.

نشد ننویسم!!

می دانی ... یک کمی زمان لازم است ... کمی ... گاهی چند ماه ... گاهی جندسال ... تا بدانم و بپدیرم و حتی دوست بدارم که چرا راهمان از هم جداست.
همیشه اما می رسید به همینجا. نه تنها پذیرش آنچه اتفاق افتاده است ... بین من و تو ... که دوست داشتنش.