خیلی از کارهایی را که فکر می کردم خواهم کرد، نکردم ...خیلی از کارهایی را که فکر نمی کردم خواهم کرد، کردم ... خیلی از کارهایی را که دوست داشتم انجام دهم، ندادم ... خیلی از کارهایی را که باید انجام می دادم، ندادم ...
تنها زنده ماندم ... مثل یک حشره ی ناچیز -ویز ویز کنان- روی بدنه ی هستی.

چیزی نداشتم که به زندگی بیافزایم ... مثل بتهوون یا گاندی، سارتر یا گالیله... چیزی از زندگی نخواستم ... من فقط زنده ماندم.

به گذشته که فکر می کنم غمگین نمی شوم یا پشیمان ... کمکی برایم عجیب است که تمام انرژی اندکم تنها صرف یک چیز شد: زنده ماندن! کاری که به نظر می رسد آنهای دیگر به راحتی انجامش می دهند ... بی هیچ تلاشی!