یاشار و پدرش از در وارد مي شوند. پدرش برگه اي به من مي دهد و مي گويد: "گفته اند كه فردا بايد يك دلار اهدا كنيم براي روز ياداوري" روي برگه عكس يك گل شقایق سرخ هست ( red poppy)

Remembrance Day سالروز به ياد اوردن سربازان و نظامياني است كه جانشان را در جنگ از دست داده اند يا جنگيده اند. در كشورهاي Commonwealth و در كانادا روز مهمی است و همه يك شقایق مصنوعی قرمز مي زنند به سينه شان و پول اهدا مي كنند ...

مي گويم: "يك سِنت هم اهدا نمي كنيم براي اين روز. ما به انهايي كمك مي كنيم كه به جنگ نمي روند ..ما كمك مي كنيم به war resistors!"

ياشار هيجان زده مي گويد: "نه نه ميس فونتس -معلمش- گفته كه ما بايد جنگ را به خاطر اوريم و به انها كمك مي كنيم كه در جنگها جنگيده اند. We remember war"

با ياشار بحثمان مي شود. مي گويم ميس فونتِس اشتباه مي كند و ما به ياد مي اوريم كه جنگ عملي نادرست است و نبايد اتفاق بيفتد . ما مقاومت در مقابل جنگ را جشن مي گيريم ...
براي من اين يكي ديگر ساده است. مي گويم كه معلمها هميشه درست نمي گويند و اوبراي فهميدن حقيقت موضوعات (حالا رحم كردم و نگفتم در تقابل با واقعيت شان) بايد بيشتر تحقيق كند.
یکجایی باید ذهنش را با این مفهوم اشنا کنم که هر ه در مدرسه می شنود درست نیست.

نيم ساعت بعد سر شام باز ياشار باز بحث را باز مي كند. بهش مي گويم كه فردا سر كلاس به معلمش بگويد كه "روز يادگاري" بايد ياداور لزوم خاتمه ي جنگ باشد. پذیرش آن برایش سخت است و مي گويد : "تو اشتباه مي كني مامي! جنگ را بايد جشن گرفت. تو بيا با معلمم حرف بزن"

خواهم زد. همين O Canada خواندنش اين روزها روي اعصابم است.

****
اين سايت مطالبش جالب است:

It is not surprising that politicians, and to some extent the military, sentimentalise these grim events, which, after all, seem to help to justify war in the minds of some of the public. But it is desperately sad and problematic that many people, especially non-participants, also find meaning and a sense of their identity in celebrating those disasters.

http://www.ppu.org.uk/whitepoppy/white-news1.html

The White Poppy symbolises the belief that there are better ways to resolve conflicts than killing strangers. Our work, primarily educational, draws attention to many of our social values and habits which make continuing violence a likely outcome.
From economic reliance on arms sales (Britain is the world second largest arms exporter) to maintaining manifestly useless nuclear weapons Britain contributes significantly to international instability. The outcome of the recent military adventures highlights their ineffectiveness in today's complex world.
Now 89 years after the end of the ‘war to end all wars’ we still have a long way to go to put an end to a social institution, which in the last decade alone killed over 10 million children.

مقاله اشاره دارد كه در كانادا و استراليا و انگليس و نيوزيلند این روز و این شقایق قرمز چه جايگاهي دارد و در انگليس خصوصا موضوع گسترده تر است.

امسال گروه هاي حامي صلح به جاي پاپي سرخ گل سفيد بر سينه مي زنند و جالب انكه لژيون شاهنشاهي كانادا به ان اعتراض كرده است

****

به ياشار مي گويم: No red poppy '
White poppy instead of red poppy
گل سفيد به جاي گل سرخ ... صلح به جاي جنگ.
اين گل سفيد سمبل اين است كه راه هاي بهتري به جز قتل عام ادمهايي كه نمي شناسيم براي حل مشكلات جهان وجود دارد. فردا white poppy مي خريم.