مادر بودن يك بخش عظيمي از موجوديت  فرد را تحت تاثير خودش قرار مي دهد ...
به افتادن از بالاي يك ساختمان بلند مي ماند ... وقتي افتاده اي ... ديگر افتاده اي ... و هيچ چيز نمي تواند تو را به لحظه ي قبل از سقوط باز گردد ... و هيچ چيز ان حس لحظه ي پيشين را نخواهد داشت

اين را مثل اسفندي مي نويسم كه توي اتشگردان تق تق مي كند ... نه تنها راجع به خودم كه راجع به باباي ياشار يوسف هم كه 
بيشتر از من و بهتر از من مادري اش را مي كند