امروز يكباره متوجه شدم ... كه اندوه -همچنانكه شادماني- يكي از لايه هاي موجوديتم است
يعني اينطور نيست كه وقتي ارام باشم .. وقتي ديگر شاد ... وقتي ديگر اندوهگين ... و يا ناآرام ...
همه ي اينها و خيلي بيشتر از اينها را هستم ... هميشه ... همزمان
و در همان حال كه با نوعي سرخوشي با ترانه اي همصدا مي شوم ... در همان
لحظه لايه اي ديگر روي سرخوشي مي لغزد و اشك در چشمانم حلقه مي زند ...
و اندوه و شادي و ارامش و ناارامي و خلق كج و مهرباني و تندخويي ... همه و همه با همه ي قدرتشان حضور دارند
يك حس جالبي است ... عين قفسي هستم كه همه ي حيوانات را در خود دارد ...
امروز يكباره متوجه شدم
No comments:
Post a Comment