روز جهاني جوانان در تورنتو

روز جهاني جوانان است و پاپ آمده است تورنتو. همه خيابانهاي اطراف را بسته اند ودختران و پسران خندان و مشتاق در صفهاي طولاني به سمت محل برگزاري جشن روانند. هر كانال تلويزيون را كه ميآورم، كله ي كج و بي قواره ي پاپ بر روي اندام عنكبوت وارش ديده مي شود و عصبانيم مي كند. دو روز است. دو روز.

000، 700 جوان از اهالي نقاط مختلف قاره ي آمريكا بخصوص امريكاي جنوبي در گرماي 30 درجه ي تورنتو كه به خاطر رطوبت بالا در نيم ساعت مي تواند كلكت را بكند زير آفتاب ايستاده اند. 700 هزار نفر در يك مكان. با نظم و هماهنگي حاكي از يك سازماندهي استادانه.

دختري السالوادوري پشت بلندگو چيزي مي خواند با اين مضمون كه پيوند پاپ و جوانان ”سراسر دنيا“ ال است و بل است و همه كف مي نند و ...ببينم مگر همه جوانان دنيا مسيحي اند؟ خوب لابد ” يك ميليارد نفر مسلمان دنيا كه لابد چون حق ندارند جواني كنند، جوانانشان آدم حساب نمي شوند. يك ميليارد نفر مردم چين هم كه لابد چون در يك سيستم كمونيستي زندگي مي كند به حساب نمي آيند... ديگر كسي باقي نمي ماند“.

مي شود ديد كه از بعد از يازدهم سپتامبر تلاش دولت هاي سرمايه داري غرب در تحريك احساسات ميهن پرستانه ي مردم شان برعليه آسياي ميانه و درتشديد بيزاري شان از اسلام و كشورهاي مسلمان نشين و در جلب شان به مسيحيت به عنوان يك دين صلح دوست و انسان مدار چندان هم بي فايده نبوده است ... اين چه محاسني دارد براي اسرائيل در جنگ با مسلمانان، بماند.

شما بگوييد كه در اين دوره ي بحراني، دولتهاي ما، كشورهاي آسياي ميانه، براي جلب اعتماد مردم دنيا به صلحدوستي و انساندوستي مردمشان چه كرده اند؟ اسيد مي پاشند بر صورت زن محكوم و سنگسار مي كنند و روزنامه نگارهايشان را بيچاره مي كنند و زنداني هاي طويل و شديد مي برند براي فعالين سياسي شان و راه پيمايي راه مي اندازند و پرچم آتش مي زنند و .... بايد بگويم مرحبا. اين فاصله ها را بهتر از اين نمي شد زياد كرد. نه؟ ... عصبانيم!