تو هم بي خواب مي شوي ؟ نمي توانم بخوابم ... نمي توانم بنشينم ... نمي توانم بمانم ... عجيب است ... انگار ديگر عادت ندارم به بي قراري. در اين سالهاي ساکن اين هجرت که به آخر نمي رسد ... که من انگار به آخر خودم مي رسم و هجرت به هبچ کجاي خودش نمي رسد.

من اين همه راه امده ام ... من سالهاي سال را پشت سر گذاشته ام و باز انگار ثانيه اي از آن دور نيستم ... از آن تب ... از آن تاب. از غير ممکن. هاه! راستگو باشم. من عاشق غير ممکنم... مست مي کنم با آن ... و ديگر حتي تفاوتي هم نمي کند که تو که هستي و کجايي ... مي کند؟