دوست دارم خموش تو باشم
پابلو نرودا
دوست دارم خموش تو باشم
در غيبتي كه از دور مي شنوي
صدايم را
اما به لمس ات در نمي آيم.
چشمانت در پرواز,
و مهربوسه اي بر لبانت
شبحي از روح مني
صعود مي كني
شكلي ديگر مي گيري
مثل يك پروانه ي رويايي,
يك كلمه سودايي.
بگذار! بيايم و خموش سكوت ات بمانم
ودرخموشي بگويم
كه نور چراغ
حلقه ي ساده ا ي دارد.
تو چون شب خموشي
مانند يك برج
و ستاره سكوتت را مي پذيرد
بي تزوير , دور .
دوست دارم خموش تو باشم
درغيبت ات , چو مرگ ات
دوربمانم , پراز اندوه.
شادم , شاد كه حقيقت ندارد
اما
يك كلمه
يك لبخند
ميتواند كافي باشد .
Monday, January 30, 2006
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment