یادداشت اول: نوشته های انگلیسی ام را از این به بعد در یک صفحه ی دیگر می گذارم که از مدتها پیش بلااستفاده مانده بود ... اینطوری وجدانم از ترجمه نکردن چیزهایی که می خوانم درد نمی گیرد. یکسری برنامه های پیاده روی و دوچرخه سواری گروهی این اخر هفته را از سه تا کلوب مختلف Outdoor پست کردم. خودم اما گمانم یک دوچرخه سواری ساده و سریع ۵۰ -۴۰ کیلومتری بروم. با تو!

یادداشت دوم: قمبلی به شدت نسبت به نادیده گرفته شدن حساسیت دارد. وقتی سر میز صبحانه یا شام من فقط دو صندلی می گذارم دور میز بیشتر از معمول شلوغ می کند و به محض اینکه من یا دوستم برای آوردن چیزی بلند می شویم می دود و سر جایمان می نشیند. میز شیشه ای است و یک صفحه ی مشبک فلزی زیر شیشه نصب شده است. قمبلی روی صفحه می خزد و به صورت طاقباز خودش را یه سمت من و یا دوستم می کشد و دست و صورتمان را بازیگوشانه پنجه می کشد. خیلی وقت نیست که متوجه شده ام که باید سه تا صندلی بگذارم و یک بشقاب غذا هم برای او بیاورم.
دیشب با بچه ها بودیم. من مشغول مرتب کردن خانه شدم. بچه ها به حال خودشان بودند و از خوشان پذیرایی کردند و شام درست کردند . قمبلی خوشحال و هیجان زده اینطرف و آنطرف می دوید. میز شام را که چیدیم من با توجه به رفتارهای اخیر یک زیر بشقابی و یک بشقاب هم برای قمبل سر میز گذاشتم. قمبل از ابتدای شام با ما سر میز روی صندلی اش نشست و از بشقاب خودش غذا خورد و تا انتهای شام دوام آورد. چند باز از غذا خوردن باز ایستاد اما بلند نشد و همینطور مثل یک گربه ی حسابی سر جایش ماند و فقط به دیگران نگاه می کرد. باز (و بیشتر از معمول) خورد. بعد هم بلند شد و بدون امدن روی میز و زیر میز و اذیت کردن کسی روی مبلی ارام نشست تا خوابش برد. رفتارهای قمبل مرا متحیر می کند. شخصیت فردی و شخصیت اجتماعی اش.

یادداشت سوم: ادریس جان همینه که هست.